SINOPSE:

Eu camiño, de modo xenérico, vulgar, común. Pasei desapercibida porque xa pasei por aquí, millóns de veces. Son a mesma que son sempre, repetida, a que fun onte e a que serei mañá. Camiño sobre os meus pés, desexando o inverno para xuntarme ao lume. Non te sorprendas se mañá tamén estou aquí, pretendo volver, sempre.

​

IDEA ORIXINAL:

Xenérica é un solo que profundiza na natureza feminina máis ancestral e salvaxe que pretende perpetuar a figura das mulleres. É un canto ás mulleres da miña vida, que son xenéricas para a vida de todas. É unha homenaxe ás nais, avoas, sobriñas e irmás, e a todas as féminas que loitaron insaciablemente por protexer e coidar pasando desapercibidas.

​

Xenérica percorre os mapas destas traxectorias de vida e reclama a atención de todos aqueles que non souberon ver a maxia desta rebeldía.